Sprinter trein van Utrecht naar 't Harde

Intercity is een brede classificatie voor expres treinservices die steden met elkaar verbinden over langere afstanden dan forens- of regionale treinen, vaak met beperkte stops en comfortabele rijtuigen voor langeafstandreizen. De term "InterCity" is ontstaan bij British Rail in 1966 voor zijn geëlektrificeerde West Coast Main Line-diensten. Tegenwoordig is "Intercity" of "IC" een merknaam die door verschillende spoorwegmaatschappijen in heel Europa en andere delen van de wereld wordt gebruikt, waaronder PKP Intercity in Polen, Trenitalia in Italië en diensten in landen zoals Zweden en Oekraïne. Deze treinen bieden doorgaans zowel standaard- als eerste klas zitplaatsen, met voorzieningen zoals stopcontacten en bagageruimte. Terwijl sommige Intercity-diensten modern en hogesnelheid zijn, kunnen andere oudere rollend materieel gebruiken, met snelheden die over het algemeen tot 160 km/u (100 mph) gaan.

Sprinter verwijst naar twee verschillende treinservices. In Nederland exploiteert NS (Nederlandse Spoorwegen) Sprinter-treinen voor korte afstanden, die bij alle stations langs de route stoppen. Dit zijn forensentreinen die zijn ontworpen voor snelle acceleratie en gemakkelijke instap, met ruime gebieden voor staande passagiers tijdens de drukke uren. Nieuwere modellen, zoals de Sprinter Nieuwe Generatie (SNG), bieden voorzieningen zoals Wi-Fi, stopcontacten en rolstoeltoegankelijke toiletten. In de Verenigde Staten is Sprinter een hybride spoorwegdienst in San Diego County, Californië, die Oceanside en Escondido verbindt. Geëxploiteerd door het North County Transit District, bedient deze 22 mijl lange lijn 15 stations en is voornamelijk gericht op studenten en forenzen. De dienst maakt gebruik van Siemens Desiro-klasse dieselmultiple units, die ook veel voorkomen in Europa.