Sprinter trein van Luchthaven Schiphol naar Station Amsterdam Science Park

NS International, een dochteronderneming van de Nederlandse staatsrailway Nederlandse Spoorwegen (NS), exploiteert internationale intercity- en hogesnelheidsverbindingen naar verschillende Europese steden, waaronder Brussel. De "IC Brussel" verwijst naar hun Intercity-dienst die Nederland en België verbindt. Deze treinen bieden een directe en comfortabele manier om te reizen tussen grote steden zoals Amsterdam en Brussel. Vanaf eind 2024 introduceert NS International, in samenwerking met de Belgische spoorwegmaatschappij SNCB, nieuwe Intercity New Generation (ICNG) treinen op de route Brussel-Amsterdam. Deze nieuwe treinen zijn sneller, met snelheden tot 200 km/u, en bieden voorzieningen zoals wifi aan boord en stopcontacten. Ze hebben als doel de reistijden aanzienlijk te verkorten en de frequentie van de diensten tussen de twee landen te verhogen.

Intercity is een brede classificatie voor expres treinservices die steden met elkaar verbinden over langere afstanden dan forens- of regionale treinen, vaak met beperkte stops en comfortabele rijtuigen voor langeafstandreizen. De term "InterCity" is ontstaan bij British Rail in 1966 voor zijn geëlektrificeerde West Coast Main Line-diensten. Tegenwoordig is "Intercity" of "IC" een merknaam die door verschillende spoorwegmaatschappijen in heel Europa en andere delen van de wereld wordt gebruikt, waaronder PKP Intercity in Polen, Trenitalia in Italië en diensten in landen zoals Zweden en Oekraïne. Deze treinen bieden doorgaans zowel standaard- als eerste klas zitplaatsen, met voorzieningen zoals stopcontacten en bagageruimte. Terwijl sommige Intercity-diensten modern en hogesnelheid zijn, kunnen andere oudere rollend materieel gebruiken, met snelheden die over het algemeen tot 160 km/u (100 mph) gaan.

Intercity is een algemeen erkend merk voor intercity treinservices die steden over langere afstanden met elkaar verbinden, vaak met beperkte stops en comfortabele rijtuigen voor langeafstandreizen. De term "Intercity" is ontstaan in het Verenigd Koninkrijk in 1966 met de elektrificatie van de West Coast Main Line door British Rail, en werd een merk voor hun hoofdspoorpassagiersroutes. Tegenwoordig variëren Intercity-diensten in heel Europa, met sommige landen zoals Zwitserland die moderne, hoogwaardige treinen aanbieden, terwijl ze in andere landen ouder kunnen zijn in vergelijking met nieuwere hogesnelheidsopties. Veel Europese landen gebruiken "InterCity" als officiële merknaam voor reguliere, langeafstandstreinservices die voldoen aan specifieke snelheid- en comfortcriteria. Bijvoorbeeld, PKP Intercity is een belangrijke Poolse spoorwegoperator die steden en toeristische bestemmingen binnen Polen en in heel Europa verbindt. De Intercity-treinen van Trenitalia in Italië bieden een betaalbaar en wijdverspreid middel van railvervoer, dat verschillende steden en dorpen met elkaar verbindt. Deze treinen bieden doorgaans standaard- en eerste klas diensten, met voorzieningen zoals stopcontacten en soms catering.

Sprinter verwijst naar twee verschillende treinservices. In Nederland exploiteert NS (Nederlandse Spoorwegen) Sprinter-treinen voor korte afstanden, die bij alle stations langs de route stoppen. Dit zijn forensentreinen die zijn ontworpen voor snelle acceleratie en gemakkelijke instap, met ruime gebieden voor staande passagiers tijdens de drukke uren. Nieuwere modellen, zoals de Sprinter Nieuwe Generatie (SNG), bieden voorzieningen zoals Wi-Fi, stopcontacten en rolstoeltoegankelijke toiletten. In de Verenigde Staten is Sprinter een hybride spoorwegdienst in San Diego County, Californië, die Oceanside en Escondido verbindt. Geëxploiteerd door het North County Transit District, bedient deze 22 mijl lange lijn 15 stations en is voornamelijk gericht op studenten en forenzen. De dienst maakt gebruik van Siemens Desiro-klasse dieselmultiple units, die ook veel voorkomen in Europa.