Pociąg PKP Intercity Schiphol – Nijmegen

Intercity to szeroka klasyfikacja dla ekspresowych usług kolejowych, które łączą miasta na dłuższych dystansach niż pociągi podmiejskie lub regionalne, często z ograniczoną liczbą przystanków i komfortowymi wagonami do podróży na długich trasach. Termin "InterCity" powstał w British Rail w 1966 roku dla jego zelektryfikowanych usług na linii West Coast Main Line. Dziś "Intercity" lub "IC" to nazwa marki używana przez różnych operatorów kolejowych w Europie i innych częściach świata, w tym PKP Intercity w Polsce, Trenitalia we Włoszech oraz usługi w krajach takich jak Szwecja i Ukraina. Te pociągi zazwyczaj oferują zarówno miejsca w klasie standardowej, jak i pierwszej, z udogodnieniami takimi jak gniazdka elektryczne i miejsce na bagaż. Chociaż niektóre usługi Intercity są nowoczesne i szybkie, inne mogą korzystać ze starszego taboru, z prędkościami zazwyczaj do 160 km/h (100 mph).

Sprinter odnosi się do dwóch odrębnych usług kolejowych. W Holandii NS (Holenderskie Koleje) obsługuje pociągi Sprinter na krótkich dystansach, zatrzymując się na wszystkich stacjach wzdłuż trasy. Są to pociągi podmiejskie zaprojektowane do szybkiego przyspieszania i łatwego wsiadania, z przestronnymi strefami dla pasażerów stojących w godzinach szczytu. Nowsze modele, takie jak Sprinter Nowej Generacji (SNG), oferują udogodnienia takie jak Wi-Fi, gniazdka elektryczne i toalety przystosowane dla osób niepełnosprawnych. W Stanach Zjednoczonych Sprinter to hybrydowa usługa kolejowa w hrabstwie San Diego w Kalifornii, łącząca Oceanside i Escondido. Obsługiwana przez North County Transit District, ta 22-milowa linia obsługuje 15 stacji i jest głównie skierowana do studentów i dojeżdżających do pracy. Usługa korzysta z zespołów trakcyjnych Siemens Desiro, które są również powszechne w Europie.