Pociąg PKP Intercity Port lotniczy Amsterdam-Schiphol – Arnhem

Intercity to szeroka klasyfikacja dla ekspresowych usług kolejowych, które łączą miasta na dłuższych dystansach niż pociągi podmiejskie lub regionalne, często z ograniczoną liczbą przystanków i komfortowymi wagonami do podróży na długich trasach. Termin "InterCity" powstał w British Rail w 1966 roku dla jego zelektryfikowanych usług na linii West Coast Main Line. Dziś "Intercity" lub "IC" to nazwa marki używana przez różnych operatorów kolejowych w Europie i innych częściach świata, w tym PKP Intercity w Polsce, Trenitalia we Włoszech oraz usługi w krajach takich jak Szwecja i Ukraina. Te pociągi zazwyczaj oferują zarówno miejsca w klasie standardowej, jak i pierwszej, z udogodnieniami takimi jak gniazdka elektryczne i miejsce na bagaż. Chociaż niektóre usługi Intercity są nowoczesne i szybkie, inne mogą korzystać ze starszego taboru, z prędkościami zazwyczaj do 160 km/h (100 mph).

NS International, spółka zależna holenderskich kolei państwowych Nederlandse Spoorwegen (NS), obsługuje międzynarodowe połączenia intercity i szybkobieżne do różnych europejskich miast, w tym Brukseli. "IC Brussel" odnosi się do ich usługi Intercity łączącej Holandię i Belgię. Te pociągi oferują bezpośredni i komfortowy sposób podróżowania między głównymi miastami, takimi jak Amsterdam i Bruksela. Pod koniec 2024 roku NS International, we współpracy z belgijską spółką kolejową SNCB, wprowadza nowe pociągi Intercity Nowej Generacji (ICNG) na trasie Bruksela-Amsterdam. Te nowe pociągi są szybsze, osiągając prędkości do 200 km/h, i oferują udogodnienia takie jak Wi-Fi na pokładzie i gniazdka elektryczne. Mają na celu znaczne skrócenie czasu podróży i zwiększenie częstotliwości usług między dwoma krajami.

Deutsche Bahn (DB) jest głównym operatorem kolejowym w Niemczech, obsługującym około 40 000 krajowych i międzynarodowych połączeń dziennie. Jego flota obejmuje różne typy pociągów: pociągi dużych prędkości ICE (Intercity Express), osiągające prędkość do 300 km/h; pociągi IC (Intercity) i EC (EuroCity) do podróży dalekobieżnych; oraz usługi IRE (Interregio-Express), RE (Regional Express) i RB (Regionalbahn) dla połączeń regionalnych i lokalnych. Chociaż toalety są standardem we wszystkich pociągach, udogodnienia takie jak restauracje na pokładzie i bezpłatne Wi-Fi są dostępne tylko w niektórych typach pociągów i trasach. DB oferuje szeroki zakres taryf, w tym bilety Super Saver, Saver i Flexible, a także karty zniżkowe, takie jak BahnCard 25, 50 i 100. Dodatkowe opcje obejmują bilety jednorazowe, bilety dzienne i bilety grupowe. Popularne trasy to Berlin–Monachium, Hamburg–Frankfurt, Kolonia–Stuttgart, Berlin–Drezno oraz Hamburg–Kolonia, a także liczne usługi regionalne w całych Niemczech.

Sprinter odnosi się do dwóch odrębnych usług kolejowych. W Holandii NS (Holenderskie Koleje) obsługuje pociągi Sprinter na krótkich dystansach, zatrzymując się na wszystkich stacjach wzdłuż trasy. Są to pociągi podmiejskie zaprojektowane do szybkiego przyspieszania i łatwego wsiadania, z przestronnymi strefami dla pasażerów stojących w godzinach szczytu. Nowsze modele, takie jak Sprinter Nowej Generacji (SNG), oferują udogodnienia takie jak Wi-Fi, gniazdka elektryczne i toalety przystosowane dla osób niepełnosprawnych. W Stanach Zjednoczonych Sprinter to hybrydowa usługa kolejowa w hrabstwie San Diego w Kalifornii, łącząca Oceanside i Escondido. Obsługiwana przez North County Transit District, ta 22-milowa linia obsługuje 15 stacji i jest głównie skierowana do studentów i dojeżdżających do pracy. Usługa korzysta z zespołów trakcyjnych Siemens Desiro, które są również powszechne w Europie.