Pociąg PKP Intercity Nijmegen (stacja kolejowa) – Rotterdam Centraal

Intercity to szeroka klasyfikacja dla ekspresowych usług kolejowych, które łączą miasta na dłuższych dystansach niż pociągi podmiejskie lub regionalne, często z ograniczoną liczbą przystanków i komfortowymi wagonami do podróży na długich trasach. Termin "InterCity" powstał w British Rail w 1966 roku dla jego zelektryfikowanych usług na linii West Coast Main Line. Dziś "Intercity" lub "IC" to nazwa marki używana przez różnych operatorów kolejowych w Europie i innych częściach świata, w tym PKP Intercity w Polsce, Trenitalia we Włoszech oraz usługi w krajach takich jak Szwecja i Ukraina. Te pociągi zazwyczaj oferują zarówno miejsca w klasie standardowej, jak i pierwszej, z udogodnieniami takimi jak gniazdka elektryczne i miejsce na bagaż. Chociaż niektóre usługi Intercity są nowoczesne i szybkie, inne mogą korzystać ze starszego taboru, z prędkościami zazwyczaj do 160 km/h (100 mph).

Deutsche Bahn (DB) jest głównym operatorem kolejowym w Niemczech, obsługującym około 40 000 krajowych i międzynarodowych połączeń dziennie. Jego flota obejmuje różne typy pociągów: pociągi dużych prędkości ICE (Intercity Express), osiągające prędkość do 300 km/h; pociągi IC (Intercity) i EC (EuroCity) do podróży dalekobieżnych; oraz usługi IRE (Interregio-Express), RE (Regional Express) i RB (Regionalbahn) dla połączeń regionalnych i lokalnych. Chociaż toalety są standardem we wszystkich pociągach, udogodnienia takie jak restauracje na pokładzie i bezpłatne Wi-Fi są dostępne tylko w niektórych typach pociągów i trasach. DB oferuje szeroki zakres taryf, w tym bilety Super Saver, Saver i Flexible, a także karty zniżkowe, takie jak BahnCard 25, 50 i 100. Dodatkowe opcje obejmują bilety jednorazowe, bilety dzienne i bilety grupowe. Popularne trasy to Berlin–Monachium, Hamburg–Frankfurt, Kolonia–Stuttgart, Berlin–Drezno oraz Hamburg–Kolonia, a także liczne usługi regionalne w całych Niemczech.

Intercity to powszechnie uznawana marka usług ekspresowych pociągów, które łączą miasta na dłuższych dystansach, często z ograniczoną liczbą przystanków i komfortowymi wagonami do podróży na długich trasach. Termin "Intercity" powstał w Wielkiej Brytanii w 1966 roku wraz z elektryfikacją linii głównej West Coast przez British Rail, stając się marką dla ich głównych tras pasażerskich. Dziś usługi Intercity różnią się w całej Europie, przy czym niektóre kraje, takie jak Szwajcaria, oferują nowoczesne, wysokiej jakości pociągi, podczas gdy w innych mogą być one starsze w porównaniu do nowszych opcji szybkich. Wiele europejskich krajów używa "InterCity" jako oficjalnej nazwy marki dla regularnych, długodystansowych usług kolejowych spełniających określone kryteria prędkości i komfortu. Na przykład PKP Intercity to główny polski operator kolejowy łączący miasta i ośrodki turystyczne w Polsce i w całej Europie. Pociągi Intercity Trenitalii we Włoszech oferują przystępny i powszechny środek transportu kolejowego, łącząc różne miasta i miasteczka. Pociągi te zazwyczaj oferują usługi w klasie standardowej i pierwszej, z udogodnieniami takimi jak gniazdka elektryczne i czasami catering.

Sprinter odnosi się do dwóch odrębnych usług kolejowych. W Holandii NS (Holenderskie Koleje) obsługuje pociągi Sprinter na krótkich dystansach, zatrzymując się na wszystkich stacjach wzdłuż trasy. Są to pociągi podmiejskie zaprojektowane do szybkiego przyspieszania i łatwego wsiadania, z przestronnymi strefami dla pasażerów stojących w godzinach szczytu. Nowsze modele, takie jak Sprinter Nowej Generacji (SNG), oferują udogodnienia takie jak Wi-Fi, gniazdka elektryczne i toalety przystosowane dla osób niepełnosprawnych. W Stanach Zjednoczonych Sprinter to hybrydowa usługa kolejowa w hrabstwie San Diego w Kalifornii, łącząca Oceanside i Escondido. Obsługiwana przez North County Transit District, ta 22-milowa linia obsługuje 15 stacji i jest głównie skierowana do studentów i dojeżdżających do pracy. Usługa korzysta z zespołów trakcyjnych Siemens Desiro, które są również powszechne w Europie.